Sala nr.1

Santos

- To co czujesz tylko szczerze, a nie jakieś kity

Lupita

- Lekarza ! -krzyknęłam przytulając się do Santka i lekarz przybiegł i zawieźli gdzieś Gio po kilku minutach przywieźli i położyli na łóżko podłączonego do czegoś.
- Santek , chodźmy stąd

Santos

- No chyba go nie zostawimy ?

Giovanni

otworzyłem oczy. - dobrze, kocham Lupite. starczy? to idzcie sobie! - wrzasnąłem.

Lupita

- co mnie on interesuje , sam tego chciał.
- nie moja wina że nie jest szczery.

odwróciłam się do Gio.
i patrzałam na niego tylko.

Santos

Stałem tylko cicho.

Lupita

- Giovanni , naprawdę ?-spytałam patrząc dalej tak na niego.

Giovanni

przymknąłem oczy. - tak. - powiedziałem cicho.

Lupita

uśmiechnęłam się lekko.
- dlaczego mi nigdy nic nie powiedziałeś , nawet wiedząc że czuję to samo.

Giovanni

- miałaś iść ze swoim chłopakiem. - przypomniałem.

Lupita

- no tak mogła bym ale ruszyć się narazie nie możesz. - do Gio.
- Santos , możesz zostawić nas samych, dziękuje.

Santos

- Ta jestem zbędny, cześć - wyszedłem.

Lupita

- Giovanni możemy w końcu przestać grać sobie na nerwach - spytałam i usiadłam na jego łóżku. patrząc na niego.

Lupita

- pomyśl i daj mi znać.jak wyjdziesz ze szpitala - powiedziałam i poszłam.