nr.13 : Megan.

Susan

- Fakt, kogo obchodzą zajęcia, na które i tak będziesz zmuszona chodzisz - wzruszyła ramionami z radosnym acz słabnącym uśmiechem. Powoli, poprzez jej błonę optymizmu, zaczął przedzierać się smutek. Rozpaczliwie starała się do tego nie dopuścić.
- Czemu nasi rodzice wybrali tak parne i suche miejsce? - westchnęła ciężko, podchodząc do okna.

Megan

- Moi szukali tylko szkoły z internatem, kompletnie nie obchodziło ich jak tu jest.. byle sie mnie tylko pozbyć, nawet kupili mi apartament w mieście żebym w razie wolnego w szkole lub świąt nie musiała przyjerzdzać do nich do domu.. - powiedziała patrząc na rubi i głaszcząc ją delikatnie jak narazie tylko ona jej została.

Susan

Spojrzała uważnie na Megan analizując jej słowa. A co jeżeli jej rodzice zrobią to samo? Jeżeli nie będzie jej dane nacieszyć się młodością w mieście marzeń? Jej mieście marzeń, którym był Paryż! Skrzywiła się.
- Jestem zdana na siebie... Oni są okropni! - warknęła, odwracając się tyłem do okna. Oparła się o parapet.

Megan

- Tak to już jest, życie nie jest takie kolorowe na jakie wygląda.. - powiedziała już od dawna miała właśnie taką sytuacje w domu więc teraz juz za bardzo nie miało co ją zdziwić.

Susan

Westchnęła.
- Fakt, jest malowane na bezbarwne kolorki. Ewentualnie przykryte wielobarwną płachtą. Obiecaj mi, że kiedyś opowiesz mi o swojej rodzinie - poprosiła.
W pewnym momencie ziewnęła.
- Ach, jestem padnięta. Ta nieznośna duchota mnie wykończy! - powaliła się na swoje łóżko. Nie bawiła się w jakieś przebieranie. Nie było jej też szkoda sukienki, którą dostała od mamy na podróż. Miała zamiar w niej spać. Prysznic weźmie rano.

Megan

- Skoro chcesz.. to kiedyś moge Ci opowiedzieć, ale będziemy musiały na to troche poświęcić.. a i żebyś mnie tylko potem nie uznała za dzwiną - uśmiechneła się lekko jej historia była dość pogmatwana i nie jeden by sie w tym pogubił.

Susan

- Zapewniam cię, że poznałam historie wielu ludzi. Uwielbiam słuchać. Twoja przeszłość dla ciebie jest po prostu przeszłością, wspomnieniami. Może cudownymi, może bolesnymi. Dla mnie jest czymś fascynującym. Czymś, co pozwoli mi poznać lepiej twoją osobowość... - uśmiechnęła się nad swoim filozoficznym wywodem i ponownie ziewnęła. Nawet nie poczuła, że powoli zapada w sen.

//bleh, muszę uciekać, bye ;*

Megan

- Wiesz dla mnie przeszłość jak przeszłosć... ale każdy.. - nagle przerwała i popatrzyła już na śpiącą Sue wiec przestała gadać, ubrała piżame, położyła jeszcze delikatnie śpiącą Rubi na jej poduszke obok łózka a sama też się położyła i po chwili zasneła.

/ Narazie :* Smile

Megan

Obudziła się, popatrzyła na Sue jeszcze spała a potem przeniosła wzrok na poduszke obok łóżka, nikogo na niej nie była ale gdy się rozejrzała zobaczyła Rubi leżącą obok niej na poduszce, pogłaskała ją poczym położyła na ziemie a sama poszła wziąść prysznic.

Megan

Gdy już się wykąpała to potem ubrała, uczesała, umalowała i wróciła do pokoju, usiadła na łózku, popatrzyła na biegającą po pokoju Rubi a potem wyciągneła laptopa i zaczełam przeglądać różne strony.

Susan

Po przebudzeniu przetarła zaspane oczy i uśmiechnęła się do Meg.
Następnie skierowała się do łazienki i wykonała tam wszystkie niezbędne czynności. Z walizki wygrzebała kolejną sukienkę. Tym razem na grubych ramiączkach i z koronkowymi wykończeniami. Dobra, dobra. Jeszcze zdąży przerzucić się na adidasy i trampki.
Wróciła do pokoju i wyjęła notes.

Teo

zapukałem. i wszedłem do środka

Susan

Uniosła głowę.
- Hej - uśmiechnęła się. Jak dobrze było mieć tą świadomość, że zna się niektórych.

Teo

- Cześć , a gdzie wywiało Megan ?

Susan

Rozejrzała się po pokoju. Jeszcze przed chwilą gdzieś tu siedziała.
- Pewnie jest w kuchni, ewentualnie w łazience - odparła po chwili, zmieniając pozycję na siedzącą.