Podwórko

Lupita

i się popłakałam
- myślałam że zależy ci na mnie
- tak jak mi na tobie,ale widocznie się myliłam. - odwróciłam się do niego plecami i szłam powoli

Giovanni

- nadal zależy, ale cóż nie będę się wtrącał między ciebie, a tego Santosa. Życzę wam wszystkiego dobrego! - powiedziałem głośno.

Lupita

obruciłam się i spojrzałam muz daleka w oczy.
- czy wyglądam na szczęśliwą. ? - spytałam się go.
- coś mnie tutaj boli , i to nie wina Santosa - poklepałam się po serdusiu.

Giovanni

- jasne, zaraz powiesz, że to moja wina. jaaaasne. - powiedziałem.

Lupita

- Nie muszę bo dobrze o tym wiesz, mówiłam dobrze ty nie masz serca.
- Wiesz teraz wiem ze jak bym ciebie raz pocałowała nie mogła bym przestać. - stwierdziłam
- Giovanni , Ja się zakochałam. - powiedziałam z głową spuszczoną w dół

Giovanni

- No i? Skoro nie mam serca, ciągle cię ranie. To nie wiem po co tu dalej stoisz. - powiedziałem. - żegnaj. - dodałem i zacząłem iść przed siebie.

Lupita

- Giovanni !
- przestań. 1
pobiegłam za nim.
i stanęłam przed nim.
- dlaczego ? , dlaczego nie chcesz mnie ? - spytałam głupio.
- bo nie jestem bogata , bo nie jestem śliczna , bo nie jestem księżniczką , bo sama cię zraniłam . - zaczęłam wymieniać

Giovanni

- Może nie było nam pisane. - powiedziałem, łza pociekła mi po policzku .

Lupita

- czuję w środku że mnie okłamujesz , i ta łza , nie wieżę ci
postanowiłam go sprawdzić i pocałowałam go delikatnie jak to Lupita.

Giovanni

odwzajemniłem, ale po chwili się odsunąłem. - to nie ma sensu. - powiedziałem.

Lupita

- Giovanni - wyszeptałam
- ty mówisz serio , nie lubisz mnie aż tak. - i poszłam zmarnowana do kawiarni zjeść doże lody na smutki. i se popłakiwałam

Giovanni

Poszłem .