Stolik nr.2

Lupita

- no bo taka prawda , czasami to wam zazdroszczę . ale czasami. tylko.

Giovanni

- nie ma czego zazdrościć.. - powiedziałem

Lupita

- możliwe. - zerkałam na niego

Giovanni

- wiem co mówię... - dodałem patrząc na nią.

Lupita

- no tak , ale niektórym pieniądze , ehh.. sprawiają że ludzie są okropni . mam nadzieję z ety taki nie jesteś.

Giovanni

- to już nie mnie oceniać. - uśmiechnąłem się.

Lupita

- chcesz to mogę cię ocenić , ale jak cię lepiej poznam.

Giovanni

- Ok, nie mam nic przeciw.

Lupita

- no to fajnie , myślę że po paru dniach się okaże jaki jesteś naprawdę.

Giovanni

- Mam nadzieje, ze będziesz miała dobre zdanie o mnie. - uśmeichnąłem się do niej.

Lupita

- wiesz to już zależy od ciebie
- nawet jak bym miała złe , to wiesz nie powinno cię to interesować - soku już ni miałam ;D jbc.

Giovanni

- Nie powinno, ale interesuje mnie to.
- Zamówić Ci coś jeszcze? - zapytałem.

Lupita

- nie , nie chcę mi się pić , więc to strata kasy.
- wiesz jak ty chcesz to zamów sobie coś.

Giovanni

- w takim razie ja też nic nie chce. Wink

Lupita

spojrzałam na niego i się uśmiechnełam. zatrzymują na nim wzrok. ;p